شهید خرازی :

بسم الرب الشهدا والصالحین

اولین حمد از خداوند کریـــــــــــــم

هست بسم الله الرحمن الرحیــــــــم

بعد حمد ذات پاک کردگــــــــــــــار

برمحمد(ص)پس درود بی شمـــار

بعدازاحمد برشه مشکل گشـــــــــا

بس درود بی حد وبی منتــــــــــها

آن شهی کز جذبه شور ونیـــــــاز

غرقه در خون شد به هنگام نمـــاز

مظهرکل عجایب مرتـــــــــــــــــضا

شد به خون غلطان به محراب دعا

گفت آندم در میان شور وحـــــــــال

حالیا شد وقت و هنگام وصــــــــــال

شد چو محراب نمازش لاله گــــــون

گفت خوش وارستم ای دنیـــای دون

بد علی مجذوب ذات ذوالـــــــــــجلال

عشق راسرچشمه شد در شور وحال

عشق آری عشق محبــــــــــــوب ازل

عشق ذات آن خدای لایـــــــــــــــــــزل

عشق با شور شهادت شدپدیــــــــــــــد

بعداز آن بر آل پیغمبر رسیـــــــــــــــــد

عشق شد زهر وبه کاسی جاگرفــــــــت

تا گلی از دامن زهرا گرفـــــــــــــــــــت

عشق شد شور حسینی در بــــــــــــــــلا

تا برد او رابه دشت کربـــــــــــــــــــــــلا

یکه تاز وادی میدان عشـــــــــــــــــــــق

بود دیگرکس؟ به جز سلطان عشـــــــق

او در این میدان چو قربانی دهــــــــــــــــد

جان شیرین هم به آسانی دهــــــــــــــــــــد

از علمدار وسپاهی بــــــــــــــــــــــــــگذرد

هم به جان داغ بــــــــــرادر می خـــــــــرد

تا دل معشوق را آرد بــــــــــــــــــــه کف

می شود سرو خرامانـــــــــــــــــش هدف

تا شود خشنود ازاوپــــــــــــــــــــروردگار

بگذرد او هم زطفلی شـــــــــــــــــیرخوار

چون شود سرگرم این جـــــام وصـــــال

دست می دارد هم از اهـــل وعیـــــــال

بهرخشنودی ساقی الســــــــــــــــــــــت

می خورد جام شهادت مست مســــت

تاندای صلح از آن وادی شـــــــــنفت

زد صلا هیهات مناالذلــــــــــــه گفت

جام شدلبریز وساقی بــــــــی حجاب

کردبا خون گلو آنــــــــــــگه خضاب

گفت یارب زین حــــکایت خوش دلم

جزتو پیونــــــــــــــدم ز عالم بگسلم

این حکایت چیســت ؟عشق آموختن

عشق محـــــــــــــــــبوب ازل اندوختن

نیست این ره جز غــــــم ودرد و بلا

گرنه ای عاشق همو گویــــــــــد میا

هرکه شد عاشق از این ره مــی رود

گرندارد عشق گمره مــــــــــــی رود

عشق بودآن سان که در میدان جنگ

عرصه را بردشمنان می کرد تنـــــگ

آن همه سردار کز روز مــــــــــصاف

بود درمیدان دشمن جان شـــــــــکاف

بس دلیرانی که در این سرزمـــــــــین

فاتح ولشکر شکن تا واپسیـــــــــــــن

هم چو خرازی شهیدی نامــــــــــــــــدار

بودآن سردار بس دشمن شــــــــــــــکار

دیده بودم من به هنگام نــــــــــــــبرد

هم چو شیر اندر صف دشمن چه کرد

بودسرداری دلیر ومهربـــــــــــــــــان

بس مروت داشت وی با همرهــــــان

دل زهر آلایشی ببریده بــــــــــــــــود

عشق پاک ذات حق بگزیده بــــــــود

جام پر شهد شهادت نوش کــــــــــرد

شاهد مقصود در آغوش کــــــــــــرد

هم چو سرداران این جنگ وجهـــاد

کی دیگر تاریخ می آرد به یــــــــــاد

صفحه تاریخ را نورالهـــــــــــــــدی

از شجاعت مظهر دســـــــــــــت خدا

جمله شیرانی که در دامان عشــــــق

شیر خورده هریک ازپستان عشـــــــق

برگزیده عشق حق رابی شکیـــــــــب

تابدست آرند دامان حبیـــــــــــــــــــب

این سخن برعشق وشیدایی نــکوست

وقت جان دادن که گوید دوست دوست

سراینده : احمدخاکسار